Μυκονος.

Η γεωγραφική θέση του νησιού είχε σαν φυσικό επακόλουθο να γίνει τόπος στάθμευσης από πολλούς αλλά ποτέ δεν έγινε τόπος μόνιμης κατοικίας λόγο της φτώχιας που υπήρχε. Η κατάσταση για τους ντόπιους ήταν άθλια στην περίοδο της Φραγκοκρατίας και αργότερα της Τουρκοκρατίας. Στα μέσα του 16ου αιώνια το νησί ήταν έρημο.

Η γεωργία και η κτηνοτροφία ήταν μικρή. Κύρια ασχολία ήταν τα αμπέλια, το κριθάρι, τα σύκα και τα γαλακτομικά όμως το φτωχό έδαφος οι δυνατοί άνεμοι και τα λιγοστά νερά έκαναν τους ντόπιους από νωρίς να ασχοληθούν με τις θαλασσινές ασχολίες. Έτσι αναπτύχθηκε η ναυτιλία το εμπόριο η αλιεία και η ναυπηγική.Παράλληλα με τις θαλασσινές ασχολίες οι ντόπιοι ασχολήθηκαν και με την υφαντουργική (ιδιαίτερα οι γυναίκες). Επίσης η άλεση αλεύρου και η αρτοποιία γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη.

Στα μέσα του 1950 η Μύκονος άρχισε να βγαίνει από την μιζέρια εκμεταλλευόμενη τους φυσικούς πόρους που είχε: ήλιο – θάλασσα – αέρα. Έτσι οι Μυκονιάτες έγιναν πρωτοπόροι στη τουριστική βιομηχανία, κατάφεραν να κάνουν το νησί τους σημαντικό τουριστικό κέντρο με αποτέλεσμα να ανέβει η οικονομία.
Κύρια ασχολία των κατοίκων σήμερα είναι ο τουρισμός, υπάρχουν όμως ακόμη κάποιοι ντόπιοι που ασχολούνται με τη γεωργία και την κτηνοτροφία.

Η ιστορία της Μυκόνου είναι σύντομη γιατί δεν είχε κάποια ηρωικά κατορθώματα. Το άγονο έδαφος του νησιού απωθούσε κατά καιρούς πολλούς επιδρομείς που ερχόταν και ξαναερχόταν. Έτσι δεν τάραζαν την ησυχία των ντόπιων που ήδη η ζωή τους ήταν δύσκολη.

Ο μύθος λέει ότι η Μύκονος πήρε το όνομα από το Μύκονο γιο του Ανίου που ήταν ημίθεος καρπός του ζευγαρώματος του Απόλλωνα και της νύμφης Ροίους. Ένας άλλος μύθος αναφέρεται ότι ο Ηρακλής αφού σκότωσε τους γίγαντες τους πέταξε στο νησί αυτοί πέτρωσαν και έγιναν βράχοι.

Όλες αυτές οι πηγές όμως είναι ανεπαρκείς. Οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν οι Κάρες. Μετά πήγαν οι Φοίνικες οι Κρήτες και οι Αιγύπτιοι. Στο τέλος πήγαν και οι Ίωνες. Μετά τους Περσικούς πολέμους δημιουργήθηκε η πρώτη Αθηναϊκή συμμαχία με έδρα τη Δήλο όπου υπήρχε το συμμαχικό ταμείο. Η Δήλος επηρέαζε πολύ τη Μύκονο ακόμη και στο θέμα της θρησκείας. Λάτρευαν τον θεό Απόλλωνα αλλά και άλλους θεούς και αυτό συμπεραίνεται από κάποια νομίσματα που βρέθηκαν.

Στην εποχή του Βυζαντίου η Μύκονος αποτελεί τμήμα του νομού Αχαΐας και λίγο αργότερα υπάγεται στο θέμα των νήσων. Κατά την Ενετοκρατία η Μύκονος και η Τήνος κατακτήθηκαν από την δυναστεία των Γκύζη. Το σημαντικότερο γεγονός είναι η σύσταση του κοινού των Μηκωνίων.

Το 1537 ο Καπουδάν πασάς είχε παραχωρήσει στους νησιώτες ειδικά προνόμια όπως αυτοδιοίκηση. Βέβαια ποτέ δεν τήρησε ότι τους είχε πει και έτσι οι νησιώτες αποφάσισαν να ιδρύσουν το κοινό των Μηκωνίων. Σε όλα αυτά τα χρόνια η Μύκονος γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη στο τομέα της ναυτιλίας και του εμπορίου.